اثر سطوح لسیتین سویا در جیره های با مقادیر مختلف روغن گیاهی خام بر عملکرد و قابلیت هضم چربی در جوجه های گوشتی

این تحقیق با هدف بررسی اثر سطوح امولسیون کننده(لسیتین سویا) و روغن گیاهی بر عملکرد، فراسنجه¬های خونی و قابلیت هضم چربی در جوجه گوشتی انجام شد. تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 به صورت آزمون فراسنجهیل (3×3) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. فراسنجه¬های مورد بررسی شامل 3 سطح لسیتین سویا ( 0، 1 و 2 درصد) و 3 سطح روغن خام کلزا ( 2، 4 و 6 درصد) بودند که به طور مستمر از طریق دان در اختیار جوجه¬ها از سن 0 – 42 روزگی قرار داده شد. خوراک مصرفی با افزایش سطوح روغن گیاهی به طور معنی¬داری کاهش یافت(05/0p<). در تیمار¬های حاوی سطوح مختلف لسیتین اختلاف معنی¬داری در خوراک مصرفی مشاهده نشد(05/0<p). افزایش سطوح روغن گیاهی باعث کاهش معنی¬دار افزایش وزن روزانه جوجه¬ها شد در حالی که افزایش سطوح لسیتین سبب بهبود افزایش وزن روزانه شد (05/0p<). ضریب تبدیل خوراک مصرفی در هر سه دوره پرورش، با افزایش روغن گیاهی بهبود معنی¬داری یافت (05/0p<) ولی با افزایش لسیتین تفاوت معنی داری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. اثرات متقابل سطوح لسیتین و روغن گیاهی معنی¬دار بود (05/0p<) به طوری که بهترین ضریب تبدیل خوراک، مربوط به تیمار¬هایی بود که 6 درصد روغن گیاهی را به همراه لسیتین به عنوان امولسیون کننده با سطوح (1 و 2 درصد) استفاده کردند. جیره حاوی 2 درصد لسیتین و 2 درصد روغن کلزا باعث کاهش معنی¬دار سطح کلسترول سرم شد(05/0p<). جیره¬های حاوی لسیتین در سطوح پایین روغن خام باعث کاهش مقدار تری¬گلیسیرید سرم شد(05/0p<). از این پژوهش چنین استنتاج می شود که افزودن لسیتین به مقدار 2 درصد قابلیت هضم چربی را به طور معنی¬داری افزایش داد.